İnsan Kaynakları için bir çok şirkette stratejik rol hala çok uzakta. Mevcut idari roller geçerli henüz. İnsan Kaynakları daha fazla sorumluluk almalı ama henüz karar vericiler masasında yer yok. İş hayatının gerçekleri ve beklentileri ile İnsan Kaynakları profesyonellerinin özlemleri arasındaki uçurum oldukça büyük.
Uçurum iki nedenden kaynaklanıyor:
- Genelde üst yönetim insan yönetiminden çok finansal sonuçlara odaklanıyorlar. Bunda da çok haksız sayılmazlar fakat iyi finansal sonuçları da doğru insanların doğru yönetimle geleceğini göz ardı etmemek gerekir.
- İnsan Yönetimi ihmal edildiğinde İnsan Kaynakları bundan endişe duyarak kendince aksiyonlar alıyor. Tabi burada artan çalışan şikayetlerinin artması da önemli bir etken. Yönetim, getirisi olmayan ve rahatsız edici bulduğu konulardan İnsan Kaynakları sayesinde uzak kaldığı için rahat ediyor. Performans ölçümü, işe alım veya çıkarma, geri bildirim gibi konuların direkt finansallara etkisi olmadığı düşünüldüğü için bu alanlarda İnsan Kaynaklarının hareket etmesine karışılmıyor. Çalışanlarla ilgili problemler ilgili yöneticileri tarafından ele alınması gerekirken İnsan Kaynakları tarafından çözüldüğü için İK tarafında hızlı zaferler kazanılmasını sağlayabiliyor.
Halbuki biraz daha üstten yani yönetim ve şirket açısından baktığımızda bu iyi bir şey değil. İnsan Kaynakları yönetici ile çalışan arasına istemeden de olsa arabulucu veya benzeri rollerle giren 3. bir katman olup çalışanları yöneticilerden uzaklaşmasına neden olur ki bu da ikilik yaratmaya başlar.
Bütün bu sürecin iki temel çıktısı oluşuyor. İlki İnsan Kaynakları ana işi yapan departmanları ötekileştirmeye başlayarak kendilerini ana işin bir parçası olarak görmemeye başlıyor. Bu yaklaşım İnsan Kaynaklarının kurumda sonunu getirebilecek bir yolun başlangıcı olur. İkincisi ise bırakalım da yöneticiler yöneticilik yapmaya başlasınlar. Çalışanlarla ilgili her türlü sorumluluğu alıp kendilerini geliştirerek liderliğe doğru yol almaya başlasınlar.
Referans: McKinsey&Company
